JKHopeToLove

***ในเนื้อหามีคำไม่เหมาะสมโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน         สองมือจับดันก้นอวบเข้าหาพร้อมกับแอ่นหน้าขาบดเบียดความโป่งนู้นแข็งขืนเข้าใส่เนิบนาบ ความร้อนผ่าวส่งผ่านทะลุเนื้อผ้าที่ยังขวางกันเอาไว้         สองร่างบดเอวใส่กันเร้าร้อนเหมือนกับกำลังสอดใส่ก็ไม่ปาน         "อืมห์ ยัยตัวดี"         "อ๊าส์ ลี" จมูกรั้นฝังเข้ากับบ่ากว้างจนได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงผสมกับกลิ่นของนิโคตินที่ยังติดอยู่ตามเนื้อตัวของอีกฝ่าย น่าแปลกที่มันกลับดึงดูดให้ยิ่งน่าหลงไหล ทั้งที่ปกติแล้วอ้อนออกจะไม่ชอบกลิ่นของมันด้วยซ้ำ         "ฮึก" ทันทีที่มือใหญ่ผละออกร่างเล็กถึงกับทรุดลงนั่งบนที่นอนนุ่มอย่างไร้เรี่ยวแรง         "อื้อ" กายบางถูกผลักดันให้นอนหงายราบไปกับเตียง อ้อนมีท่าทีขัดขืนเล็กน้อยด้วยความเขินอายเมื่ออีกคนพยายามจะถอดชุดที่ตนสวมใส่ออก         "อย่าหุบขาดิอ้วน" ลีบอกเมื่อคนตัวเล็กหุบขาหนีบเข้าหากันทำให้ดึงกางเกงนอนตัวสั้นออกไม่ได้         "ลี"         "ไหนใครบอกอยากเป็นเมียลี?"         "ก็เขาอายนี่"      

#ในเนื้อหามีคำไม่เหมาะสมโปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน และไม่เหมาะกับเด็กที่อายุต่ำกว่า 18 ปี         ฝ่ามือหนาช้อนเข้าใต้สะโพกอวบจับยกร่างเล็กขึ้นอุ้ม ขณะเดียวกันสองขาเรียวก็ยกขึ้นเกี่ยวเอวหนาอย่างรู้งาน สองกายเคลื่อนย้านเข้าไปด้านในแต่สองปากยังคงป้อนจูบดุเดือดใส่กันไม่ยอมละ         "อื้อ แฮ่กๆๆๆ" จองกุกจัดการวางคนตัวเล็กลงบนโต๊ะทานข้าวโดยที่ร่างหนายังยืนแทรกอยู่ตรงกลางระหว่างขาเรียวทั้งสองข้าง         "ซื้อเค้กนะหรอมาให้พี่หื้ม หรือหนูทำเองคะ?" เสียงถามด้วยความสงสัยเมื่อสายตายเหลือบไปเจอกับกล่องเค้กก้อนโตที่ถูกวางทิ้งไว้บนโต๊ะ         "ทำอย่างอื่นมาให้ต่างหาก เค้กอะหนูซื้อมาฉลองวาเลนไทน์กะแดดดี๊เฉยๆ"         "อย่างนั้นหรอ?"         "ไหนมาลองดูสิ ระหว่างหนูกับเค้กอะไรจะอร่อยกว่ากัน" ปากพูดถึงเค้กแต่สายตาเจ้าเล่ห์กลับเอาแต่จ้องหน้าหวานเหมือนอยากจะกลืนกินเจ้าก้อนนุ่มนิ่มตรงหน้ามากกว่า         "งั้นก็ปล่อยหนูลงก่อน เดี๋ยวหนูไปเอาช้อนกับจานมาให้"         "ไม่ต้องใช้ช้อนหรอก"         "แล้วจะกินยัง